Monzambano - Calolziocorte

Vandaag de 2e etappe verreden van Monzambano naar Calolziocorte 166 km, de langste etappe van onze tocht. Tijdens ontbijt was de DOSA trofee voor Bennie omdat hij de douche cabine heeft gerepareerd, nadat hij hem zelf had gesloopt, en omdat hij gisteren geen handschoenen aan had, mag niet van Jo omdat die witte handjes er niet uit zien met bruine armen. Start 09.10 wat later omdat Bennie´s voorbandje slap stond en omdat er nog handtekeningen nodig waren voor de toeristenbelasting van onze hoteleigenaar. Voor de begeleiders waren er 3 rustplaatsen waar rekening mee gehouden moest worden. Op 52 kilometer in een parkje bij Brescia, op 90 kilometer aan een prachtig meer (Lago d'isle) en op130 kilometer op een erg krappe berghelling in de stad Bergamo. Het eerste gedeelte langs wijngaarden, boomgaarden en maisvelden. Met het zonnetje wederom hoog aan de hemel en een mooie 24 graden. Even bij het Garda meer gestopt en een mooie blonde gevraagd een foto van ons te maken. Daarna op naar Brescia waar Harry en Tony ons op stonden te wachten met heerlijke broodjes en koffie. In het parkje was het in eerste instantie de bedoeling dat er alleen koffie zou worden gedronken. Maar al snel viel de meute aan op de oude broodjes van gisteren 5 juni. Een paar bouwvakker die over een hekje hingen groeten ons vriendelijk en toen Jos voorbij kwam zeiden ze “Oo pensionada”. Jos was zeer vereerd maar moet helaas nog 6 maandjes wachten. In het tweede deel waren naast de korte hellingen de niet geasfalteerde delen een uitdaging. Grote kiezelstenen en los grind zorgden ervoor dat de renners al hun stuurman kunsten moesten vertonen op deze smalle padjes. Ondertussen was de zon achter de wolken verdwenen en een dreigende donkere wolken massa was in de verte te zien. Bij de tweede pauze plaats aan het Lago d'isle werden de 30 gekochte broodjes voor het overgrote deel ook al snel achter de kiezen gewerkt, evenals het gekochte fruit. Na de pauze weer snel op weg naar de volgende uitdaging. Deze keer een smal paadje van ongeveer 1,5 km langs een kanaal en aan de andere zijde een ravijn van 20 meter diep. Het smalste deel was een 50 meter lang en niet breder dan ons stuur. De renners hadden drie keuze links in het kanaal donderen, rechts in het ravijn of recht door over het paadje. Gelukkig kozen ze allemaal voor het laatste. De volgende pauze plaats lag op een heuvel die uitkijkt over Bergamo en de donkere wolken waren intussen weer verdwenen. Maar eerst moesten we dwars door Bergamo en dat viel niet mee we hebben de meeste eenrichtingswegen tegen de rijrichting in gereden om bij Harry en Tony uit te komen. Ook Harry moest al zijn chauffeurkunsten tonen om op rustplaats in Bergamo te komen. Een heel erg krappe weg naar boven met bovendien tal van tegenliggers. Bloed, zweet en tranen! Soms zat er niet meer dan 1 centimeter tussen de auto en de bergwand en 1 centimeter met de tegenligger. Met veel pijn en moeite de exacte locatie gevonden met al die krappe straatjes. Daar hebben Harry en Tony een groot blik kippensoep opengetrokken. De soep werd bijzonder gewaardeerd. Ondanks dat we op de GPS bijna steeds op de blauwe lijn (is de route die ook de wielrenners volgen) hebben gereden hebben Harry en Tony de wielrenners pas weer in het hotel gezien. Met enige moeite konden we de volgauto kwijt in de parkeergarage die vlakbij het hotel lag. Ook de fietsen zijn daar (aan de ketting) gestald. Een mooie dag met een prachtige natuur en werkelijk schitterend weer.