Düren - Keldonk

Het is niet te geloven maar vandaag staat de laatste etappe van onze tocht Padua – Keldonk alweer voor de deur. Een jaar of tien geleden is het idee ontstaan een mooie tocht als Keldonk 100 jaar bestaat. Twee jaar geleden zijn Ben, Jos en Ton begonnen met de daadwerkelijke voorbereidingen en sinds eind februari hebben de renners vele kilometers getraind om klaar te zijn voor deze tocht. We hebben vele adviezen ingewonnen en gekregen, en van alle adviezen kwam het beste advies uit het oosten. En wel van de Boekelse mannen die vorige jaar van Rome naar Boekel zijn gefietst. Zij hadden namelijk een centrifuge meegenomen en dat leek ons ook wel een goed plan. Dus hadden we voor 25 Euro op markplaats een centrifuge gekocht. Dit was een grandioze hulp bij het drogen van de was, zodat we elke ochtend de kleren weer droog in onze tassen konden doen. We hebben twee setjes fietskleding, een rode en een blauwe, van onze sponsor Vakgarage Albert vd Linden gekregen die we dus om de dag dragen. Was kunnen we ook in de bus drogen maar dankzij de centrifuge was dat niet nodig en dat scheelt een hoop gedoe.
Tijdens het ontbijt was de DOSA uitreiking door Peter deze keer voor Ko. Ko zet het hele jaar koffie voor ons en ook tijdens deze tocht zorgde Ko dat de koffiekannen s’morgens gevuld waren en dat de waterkan ook vol zat, waar voor onze dank. Er was nog een reden voor de DOSA maar die moet je hem zelf maar vragen. Vandaag een half uur eerder gestart dan normaal omdat we zeker op tijd in Keldonk willen zijn. Na het fotootje bij het Hotel Jägershof in Düren gingen we klokslag half negen van start. De lucht was niet helemaal grijs dus we hadden nog hoop dat we niet al te nat zouden worden. Maar helaas!! Na een half uurtje fietsen kwam het weer met bakken naar beneden. Nou waren we natuurlijk wel wat gewend maar onze navigator Ton stuurde ons deze keer alleen maar over gravel en bos paadjes en dat gaf toch weer een heel ander dimensie aan fietsen in de regen. We zagen eruit als een stelletje wilde zwijnen die in de modder hadden liggen spelen. En onze fietsen die we gisteren helemaal schoon hadden gemaakt zaten ook helemaal onder de modder, vanmorgen bij de start deden je ogen pijn zo’n glans kwam er vanaf. Piepend en krakend van het zand arriveerde we na 50 km bij de pauze plaats. Gelukkig hadden onze drie begeleiders een droge plek voor onze gevonden onder een viaduct. Hier konden we weer even bij komen en onze buikjes strak eten. Samen hebben we getreurd om onze vieze fietsen hiermee kun je toch echt niet de feesttent in Keldonk betreden. Het riviertje de Rür die langs onze pauze plaats stroomde werd gebruikt als bad voor onze fietsen. Helemaal onderdompelen was de enig manier om weer schoon verder te kunnen. Op enkele fietsen werden nog nieuwe remblokjes gemonteerd en Ben had een reserve wiel nodig ivm een gebroken spaak. Na de pauze gingen 8 schone fietsen met daarop 8 vieze mannetjes weer op pad. De regen wist nog van geen op houden en na 20 kilometer waren we gelukkig klaar met de grindpaden. De regen deed verder zijn werk zodat we toch weer een beetje schoon werden. En inmiddels waren we ook weer in Nederland, in Vlodrop gingen we de grens over. In Roermond reed Ben lek later die dag nog tweemaal dat reserve wiel had een slecht buitenbandje. Tiny jaloers en reed net voor de 2e pauze plaats ook weer lek, hij is onze kampioen lek rijden. Bij de 2e pauze plaats, Meijel, kregen we gezelschap van Ton van Loon, broer van Ko, die in deze regio de openbaar orde handhaaft. Harry schrok zich een hoedje want net toen Ton kwam aan rijden stond hij de bloemen water te geven en was bang voor een bonnetje wild plassen. Maar volgens Ton mag je buiten de bebouwde kom gewoon je gang gaan, Harry weer blij. Na een half uur weer verder naar onze diner plek de Koksehoeve in Gemert. Hier hebben we heerlijk gegeten en de laatste voorbereidingen getroffen voor onze aankomst in Keldonk. Rond zes uur arriveerde de motor begeleiders, Gido Dapperen en Marcel Claassens, zij gaan ons de laatste 6 kilometer begeleiden en veilig naar de feesttent in Keldonk loodsen. Net voor de dat we Keldonk binnen reden nog even contact gehad met Wouter van Boggelen want wat bleek de bui die ons de hele dag had vergezeld had wat vertraging op gelopen en we wilden hoe dan ook met regen aankomen. En ja hoor 18.45 begon het te regen en de laatste 800 meter werden geheel in stijl in de regen afgelegd. Tot onze grote verbazing was heel Keldonk uitgelopen om ons te verwelkomen. We hadden natuurlijk wel wat volk verwacht maar zoveel toch zeker niet. Voor de tent nog even op Piet gewacht zodat die ook met ons samen met zijn fiets de tent in kon lopen. Onder luid gejuich en applaus werden we in de tent ontvangen het leek wel of we Europees kampioen waren geworden zo’n onthaal kregen we. Na een lekker pilsje werden we toegesproken door Wouter waarna Jos de in Padua gewijde kaars overhandigde aan Gerard v Berlo. Ook burgemeester Ina Adema was aanwezig om ons te verwelkomen. Op het podium hebben we vervolgens Harry en Tony nogmaals bedankt voor hun goede zorgen, zonder die mannen hadden de renners deze klus niet kunnen klaren. De vrouwen van de begeleiders Gony en Toos ook nog in de bloemen gezet als dank voor het beschikbaar stellen van hun mannen. Daarna dachten we lekker te kunnen gaan douchen maar dat liep even anders. Heel Keldonk wilde ons de hand drukken wat zij echter niet wisten is dat we in Gemert ook al een paar pilsjes op hadden en met de die paar in de tent erbij begonnen onze blazen toch wel te knellen. Dus als er mensen zijn die denken wat keken de mannen gespannen tijdens het handje drukken dat kwam dus door die gespannen blaas. Maar rond negen uur hadden we alle handjes en kusjes ontvangen die er te ontvangen waren en vertrokken we richting kleedlokalen van RKVV Keldonk. Hier hebben we gedouched en al onze spullen geparkeerd. Daarna weer met zijn allen naar de feesttent om ons onder het volk te begeven. Het werd een leuke avond waar we onze verhalen vele malen hebben mogen vertellen. Later op de avond gingen de beentjes ook nog van de vloer. Zaterdag ochtend, tijdens het ophalen van onze spullen, klaagde Peter over spierpijn en daar begreep hij niets van. Nou Peter dat komt dus door dat dansen, na 11 dagen fietsen zijn je spiertjes daar niet meer aan gewend. God weet wat voor spier pijn je nog meer krijgt de komende dagen.
Hiermee eindigt onze toertocht Padua – Keldonk. Nog even voor de statistieken: we hebben 1584 kilometer gefietst in 11 dagen, gemiddeld 144 km per dag. De langste rit was 168 en de kortste 129 kilometer. We hebben 12.895 hoogtemeters overbrugt, 11 keer lek gereden met Tiny, 6 maal, als leider in het lekke banden klassement.
De volgende Padua – Keldonk wordt verreden in 2037 tgv Keldonk 125 jaar, als je mee wilt gaan, meld je dan nu aan bij Toerclub Keldonk.

Wij hebben genoten van deze twee weken maar vooral van de reacties op de site en tijdens de aankomst waren overweldigend waarvoor onze dank.
Groetjes, de renners Hans Bekkers, Ben van den Bogaard, Jos Kuijpers, Peter Kuijpers, Ko van Loon, Jorg Peepers, Piet van den Tillaer, Tiny Vervoort, Ton van Zutphen en begeleiders Harry van den Biggelaar en Tony Verbruggen.